Coś z mojej teczki, okiem Andrzeja Mleczki.

Próba analizy .
Czy pamiętacie ten "śmieszny" transparent - przynajmniej Ci spośród Was "Garnusie", interesujący się historią najnowszą?

„Chcemy męszczyzn a nie ciot” – głosił transparent trzymany przez młodych nacjonalistów kontestujących Paradę Równości w 2013 r. przed kościołem Trzech Krzyży w Warszawie.

Można by uznać, że to po prostu błąd ortograficzny, wynikający z gorszego wykształcenia, ale to słowo dobrze opisuje ten model męskości, w którym ci co go nieśli, przez lata dorastali.

„Męszczyźni” nie pochodzą przecież tylko z marginesu społecznego. To młodzi ludzie, którzy czują się ograbieni z pewnej pozycji, bo wychowywali się na przecięciu trzech patriarchalnych kultur, które połączyły się, tworząc folwarczny model nacjonalisty – kowboja – biznesmena.

Chłopcom sprzedano nie tylko prosty, anachroniczny model rodziny, według którego równouprawnienie to lewacka ekstrawagancja ze zgniłego Zachodu.

Stąd nagła popularność pielgrzymek i mszy wśród środowisk młodych nacjonalistów.

Kupili kościelny przekaz, że stary, dobry porządek, zapewniający im „dywidendę od męskości”, żyrowany jest przez samego Pana Boga. Chłopcom sprzedano także anachroniczny model patriotyzmu, militarno-heroiczny, oparty na kulcie poległych bohaterów.

A rzeczywistość nie odpowiada zapotrzebowaniem na agresywnych wojowników, walczących do końca, z bronią w ręku.

Dominację rodzaju męskiego ponad wszystkim.

Jak kapłani KK.

Zgromadzona latami energia prawie u każdego faceta jak nie znajduje naturalnego ujścia to rodzi frustrację.

(Mamy nawet tu, w garnku kilka takich przykładów).

Ci zdesperowani młodzi chłopcy są gotowi brać udział w najbardziej karykaturalnych spektaklach, odtwarzają sytuacje zbiorowej przemocy, by choć przez chwilę poczuć się mężczyznami, którzy o coś walczą.

Cóż z tego, że potem z tego wyrastają, a nawet się tego wstydzą przed swoimi własnymi dziećmi?

A klasyczne przykłady „maskarad męskości” to wojenki kibiców czy grupy rekonstruktorów toczące inscenizowane bitwy, listopadowe-jak dziś- "marsze niepodległości"z zielonymi flagami.

Czy trudno się z tym właśnie w dniu dzisiejszym , na jego moim podsumowaniu nie zgodzić?

Większość z Nas, nawet tu z garnka, przywykła do powtarzających się modeli przebiegu wielu uroczystości.

Najpierw msza, potem grupy rekonstrukcyjne, potem głośne marsze, transparenty z zagarniętą tylko dla jednej "najideowniejszej" grupy- biało czerwoną.

I te krzyki, i te zasłonięte zabronionymi kominiarkami twarze.

I jakże często w historii tego marszu- kostki bruku oraz butelki z benzyną.

W swoich? W rodaków?

Tak, bo wróg musi być na zawołanie.

Nawet w Święto Niepodległości.
Problem w tym, że władza na niespotykaną do tej pory skalę podsyca te nastroje.

Coraz bardziej namolny przekaz o Żołnierzach Wyklętych stał się kultem państwowym, z marszami i akademiami ku czci.

Ministerstwo Rolnictwa obiecywało pieniądze na obozy dla dzieci rolników, pod warunkiem że będą zorganizowane „śladami Żołnierzy Wyklętych”.

Grupa Rekonstrukcji Historycznych Narodowych Sił Zbrojnych brała regularny udział w państwowych uroczystościach i obchodach. W państwowej propagandzie wojna to nie piekło ludności cywilnej, ale heroiczna przygoda hartująca charakter, co pokazywał wieloletni choćby spór o Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Władza popularyzuje od lat w szkołach także klasy militarne.

W ostatnim czasie ich liczba podwoiła się do 2 tys., a program szkolenia opracował jeszcze za ministra Antoniego Macierewicza Sztab Generalny.

Kandydatów nie brakuje – przeciwnie: jest po kilku na jedno miejsce.

Call center to raczej nie jest robota dla supermena i to także rodzi frustrację, która przeradza się w agresję. Ktoś musi być temu wszystkiemu winien.

Kto?

Ostatnio są to uchodźcy, emigranci którzy przybywają z chorobami, z seksualnymi dewiacjami po to, żeby zabrać chłopcom pracę i gwałcić „ich” kobiety.

Ale tę rolę może objąć ktokolwiek: Żyd, lewak, Ruski, Ukrainiec, feministka czy gej.

„Maskarady męskości”, takie jak dzisiejszy wymuszony fortelem Marsz Niepodległości, są po to, by rozładować frustrację i agresję.

Narodowcy szarpiący się z drzewkiem lub palący czyjś dziś portret są groteskową ilustracją tego mechanizmu.

„Maskarady” zapewniają im także potrzebę zbiorowych przeżyć i poczucia wspólnoty, która jest naturalną ludzką potrzebą.

Tylko że w tym wydaniu poszukiwanie wspólnoty osuwa się szybko w prymitywny nacjonalizm ze sztywnym podziałem: my – dobrzy, bohaterscy, zawsze niewinni i niesprawiedliwie uciemiężeni, kontra obcy, zagrażający, z definicji podejrzani.

To rozdęte narodowe ego jest w gruncie rzeczy kruche i niepewne siebie, dlatego stale oczekuje potwierdzenia własnej niezwykłości od innych, a na cień krytyki reaguje agresją.

Podobnie, jak agresją w garnku reagują bez cienia refleksji niektórzy "inaczej niewyżyci", choć prześladowani przez wielbicielki "macho" rwący się do bicia, lub rzucający innym... "burakami".

Chłopcy, głoszący hasło: „Śmierć wrogom ojczyzny”, wrogów potrafią odnaleźć wszędzie, a „broniąc” ojczyzny, w istocie bronią podszytego niepewnością poczucia męskości. Wychowani na utopijnych, anachronicznych fantazmatach boleśnie zderzają się z rzeczywistością i na rynku matrymonialnym, i na rynku pracy.

Chłopcy nie mają skąd czerpać poczucia własnej wartości.

I wtedy ten narodowy narcyzm podsuwa im darmowy powód do dumy i poczucia wyższości: „jesteście Polakami”.

Premia za urodzenie?

A politycy prawicy, głosząc mantrę: Polacy, Polakom, dla Polaków, tylko utwierdzają chłopców w przekonaniu, że jako Polakom należy się im więcej niż nie-Polakom.

Dlaczego młodzi Polacy się radykalizują?

Czemu rodzice nie potrafią zapanować nad tym procesem?

Po zapoznaniu się z tym tekstem, może coś więcej sobie samym uzmysłowiliśmy?

A dziś jak nakazują nam sprawozdawcy z mediów narodowych, cieszmy się, że do godziny 18.30 nie zanotowano większych incydentów, a "jedynie spalono tylko" portret przewodniczącego największej partii opozycyjnej.

No to cieszmy się.

Przypominam, że w swoich felietooonach poruszam trudne tematy, ale opisuję za to tylko te zdarzenia i fakty, które można znaleźć w oficjalnej przestrzeni medialnej, te-które układają mi się w pewien trend, który nazywam po swojemu i w takiej formie dzielę się jego opisem z Wami.

Czytajcie, oglądajcie !

Ale czytajcie i oglądajcie z wielu jeszcze innych źródeł, dopóki jeszcze można, by samemu powziąć wiedzę lub wyciągnąć stosowne wnioski.

Zaznaczam, że to nie jest grafika "ściągnięta z netu" jak to zarzucali mi moi "adwersarze" żądający usunięcia także z tego powodu mojej galerii z garnka.

To moja fotografia rysunku Andrzeja Mleczki, wykonana z zakupionego przeze mnie jednego z wielu tego typu dostępnych wydawnictw.

Copyright 2415 @ maska33.